18 maja 2003 roku na placu Świętego Piotra w Rzymie Ojciec Święty Jan Paweł II kanonizował wielkiego korczyńskiego rodaka Józefa Sebastiana Pelczara.
Józef Sebastian Pelczar urodził się w Korczynie 17 stycznia 1842 roku. Rodzicami przyszłego Świętego byli: Marianna z Mięsowiczów i Wojciech Pelczar – zamożny miejscowy gospodarz. Józef rozpoczął naukę w wieku 6 lat w korczyńskiej szkole parafialnej, skąd po dwóch latach trafił do rzeszowskiego gimnazjum. Dalszą naukę kontynuował w seminarium duchownym w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 17 lipca 1864 roku, zaś 24 lipca, w korczyńskim kościele parafialnym odprawił mszę prymicyjną.
Po krótkim pełnieniu funkcji wikariusza w Samborze skierowany został na studia do Rzymu. Dzięki wybitnym zdolnościom naukowym szybko zdobywał kolejne stopnie naukowe – licencjata ( po pół roku studiów) i doktora teologii (w niecały rok od przybycia do Collegium Romanum!). Równocześnie ze studiami teologicznymi Józef Sebastian kształcił się na wydziale prawa kanonicznego. Naukę zakończył kolejnym doktoratem obroniony w niespełna dwa lata od przybycia do Stolicy Apostolskiej.
Wybitnie wykształcony duchowny podjął pracę w jednej z najbardziej zaniedbanych parafii ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii – w Wojutyczach, skąd przeniesiony został ponownie do Sambora. To właśnie w tym mieście narodziły się pierwsze prace literackie księdza Pelczara.
W 1869 roku, w wieku 27 lat Józef Sebastian objął obowiązki prefekta Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. W 1877 mianowany został profesorem zwyczajnym historii kościelnej i prawa kanonicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim, na którym od roku 1880 piastował stanowiska prorektora, dziekana Wydziału Teologicznego, a w końcu rektora.
Józef Sebastian Pelczar był niezwykle aktywnym społecznikiem, zasłużonym szczególnie dla swojej rodzinnej miejscowości. Był jednym z inicjatorów i fundatorów obecnego kościoła parafialnego. Z jego inicjatywy powstawały ochronki dla dzieci, schroniska, szkoły. Walczył z alkoholizmem, starał się zniwelować złe skutki wynikające z emigracji zarobkowej. Rozprowadzał wśród ludu książki, propagował wykłady. Jako jeden z pierwszych wstąpił i aktywnie działał w Polskim Czerwonym Krzyżu, otrzymując tytuł „Dozgonnego Członka PCK”.
Jego dziełem jest Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego („Sercanek”), które wciąż działają w Korczynie.
W roku 1899 powołany został na sufragana (biskupa pomocniczego) diecezji przemyskiej, zaś rok później na ordynariusza, którym pozostał do roku 1924.
Nie bez znaczenia jest jego działalność patriotyczna. Wychowany został w duchu polskim, czemu przez całe swoje życie dawał dowód gorącymi mowami, troską o tradycję i materialną pomyślność rodaków. Ojczyzna po odzyskaniu niepodległości odwdzięczyła mu się odznaczeniem Polonia restituta.
Józef Sebastian Pelczar zmarł w nocy 27 na 28 marca 1924 r.
Korczyński kościół parafialny od 16 maja 2004 roku stanowi sanktuarium Świętego Józefa Sebastiana Pelczara.
W uroczystości kanonizacji J.S. Pelczara uczestniczyła pielgrzymka, w której udział wzięło ok. 40 mieszkańców naszej gminy. Podczas Mszy Świętej sprawowanej przez Ojca Świętego korczyńscy pielgrzymi zajęli miejsca najbliżej ołtarza. Towarzyszył im transparent „Korczyna wdzięczna Ojcu Świętemu za kanonizację”.
W czasie spotkania z Ojcem Świętym dar od mieszkańców Korczyny – ręcznie tkany gobelin z podobizną Józefa Sebastiana Pelczara złożył Wójt Gminy Korczyna Jan Zych, natomiast rodzina Pelczarów podarowała Janowi Pawłowi II obraz.
Fot. Archiwum Parafii Rzymskokatolickiej w Korczynie
